Sofie Verdoodt debuteerde in 2014 met Doodwater (Poëziecentrum). In 2023 verscheen haar tweede bundel Anker Kruis Hart die bekroond werd met de publieksprijs van de Grote Poëzieprijs. Haar werk werd opgenomen in bloemlezingen zoals Nieuw Groot Verzenboek (Lannoo), De 100 beste gedichten voor de VSB-Poezieprijs (Arbeiderspers), De 44 beste gedichten van de Herman de Coninckprijs 2024 (Poëziecentrum/Behoud de begeerte), en De Volksverheffing (Atlas). Ze publiceerde gedichten in tijdschriften als Poëziekrant, nY, DW B, en De Brakke Hond.
Letterlijk
Je leert al lezen. In ruil voor letters
spuw je melktanden uit.
Ze leunen achterover in hun rode zetels.
Als je kan schrijven, zal je nooit meer vergeten!
hoop je, en stompt me in de maag met dat uitroepteken.
Gedachten zijn niet langer met helium gevuld.
Ze kunnen je niet meer ontglippen.
Wie schrijft die wuift het ongewisse uit.
Een pen wordt een lasso om het wilde mee te vangen.
Je probeert je letters aan de mijne te hangen.
Kind, zelfs als jouw woord tegen het mijne is gekant,
zelfs als je aan de haal gaat met mijn betekenis,
zal ik je blijven lezen.
Weet dat je in je moedertaal
nooit wees kan wezen.